به نام حضرت دوست

آمده است ماهی که صد چندان می کند ، اشتیاق سر بندگی را بر خاک ساییدن
لباس عبودیت بر تن کردن و بر سفره ی بی دریغ و بی زوالش نشتن .
رمضان تو را می برد به سرزمینی که پهنای پاداش و اجرش را جز ذات بی کران ،
کرانه اش نمی داند .
فرصتی می دهد تا کمی بیندیشیم ، کمی دور شویم و کمی نزدیک . دور از 
دیو منکرات که ما را می بلعد و نزدیک به او تا مدال عزتمندی را بر سینه ی ذاکرانش
بیاویزد .
   « بیا تا بر آریم دستی ز دل       
     که نتوان بر آورد فردا  ز گل »